dziś wreszcie słońce, więc ładniejsze będą zdjęcia.
Na początek niecałe 30km do Goudy,

gdzie foto dworca nieprzypadkowe. Gdyż zaczynam dziś przygodę z kolejami holenderskimi. Zaczynam całkiem pozytywnie, skład ma znaczek roweru, znajduję wolne miejsce (choć wąskie) i pokonuję strome dowagonowe schodki (jak w naszych starych ICkach, słabe). Z pogawędki z miłą panią, również podróżującą z rowerem  (wszyscy mówią tu doskonale po angielsku – albo ja tak dobrze trafiam:)) dowiaduję się, że to wcale nie było takie oczywiste, że pojadę. Bo to taki skład, gdzie miejsca rowerowe są trzy i jak są zajęte to nie jedziesz. I rzeczywiście, chętni na kolejnych stacjach odbijają się widząc że już 3 rowery są. No to jest bardzo nieciekawe, bo bilet na rower trzeba zawczasu kupić a na pociąg można się nie załapać. Tymczasem dla powodzenia mojego dzisiejszego planu pociąg absolutnie kluczowy, podwozi mnie hen daleko na północny wschód – do Steenwijk. Skąd jadę na południe,

gdzie czekać ma na mnie przeżycie arcyciekawe, wioseczka Giethoorn zamknięta dla ruchu samochodowego, składająca się z samych kładek i mostków w imponującej liczbie ponad 150, nad której urokiem omdlewał mój przewodnik (książkowy:)). I powiem Wam, co to za wtopa jest to słowa nie oddadzą. Parking na tryliard samochodów (niedziela), autokary, frytki, kibelingiem na kilometr śmierdzi (to akurat nie to, co myślicie, to dorsz smażony:)), tłum dziki. W nogi!
Nie ma jednak tego złego, bo jakkolwiek Giethoorn okropny, to dalsza droga rowerowa super.

A w absolutnym bonusie arcyfajne Zwolle, do którego trafiam wyłącznie przez to, że ten nieszczęsny Giethoorn był po drodze. A Zwolle

po prostu super (tradycyjny budynek muzeum z nowoczesnym jajkiem na dachu, lubię takie zajawki:)) A w bonusie do bonusu nadzwyczajne sushi w Blue Sakura, w budynku kościoła, co tylko dodało – nomen omen – smaczku:))

mapka ze stravy jest tutaj