po zajęciu strategicznego miejsca dla rowerów w  porannym pociągu TLK

w nieco ponad półtorej godziny przenoszę się w rzadko odwiedzane rejony południowe.
Stacja w Nałęczowie jest w nim jedynie z nazwy, do miasta dobrych kilka kilometrów. Mimo  to ulegam pokusie odwiedzin w parku zdrojowym – byłam tu tylko raz, dobrych 10 lat temu, miłe spędziłam chwile i chętnie z sentymentem je wspominam.

Zmieniło się niewiele, te same tłumy (prawdopodobnie tych samych:))) kuracjuszy, ta sama niezła kawa u Wedla. Miło.
Turystycznie (i łasuchowo) się zaspokoiwszy ruszam z powrotem – pod całkiem pokaźny pagór – gdzie dukt zaczyna się do Kurowa. Sympatyczne oferując klimaty,

w finale wprowadzając na oczekiwane serwisówki (a w przewadze dawny ślad) S17.

Oprócz początkowego odcinka za Kurowem asfalt jest rewelacyjny, ruch żaden i jazda podoba mi się nadzwyczajnie. Zwłaszcza, że wiatr jest na tę trasę absolutnie idealny, wieje bardzo mocno i perfekcyjnie w plecy. Zjazd robię tylko raz – w Trojanowie zaglądam ciekawsko na teren hotelu Talaria – ooo, fajnie bardzo wygląda, ogromny zadbany teren, stawy i stawiki, dużo ładnej zieleni. I nęcący restauracyjny taras. No cóż, dyniowo-szpinakowe kluseczki z borowikami okazały się nader smacznym wyborem.
“Dzięki” kluseczkom moja dzisiejsza mocno turystyczna wyprawa koniec znajduje na stacji w Garwolinie (też tylko z nazwy, poza Garwolin z 7km jechać trzeba) – parę minut po 18 zaczyna robić się ciemno. 
Bardzo przyjemnie spędzony cieplutki i słoneczny dzień.

• DST 134.25km
• Czas 06:04
• V_AVG 22.13km/h

mapka ze stravy jest tutaj